تا اینجای زندگی فهمیدم ک بزرگترین درس زندگی اینه که رو هیچی نمبشه حساب کرد! و سرنوشت چیز عجیبیه!
آدمیزاد عادت داره ب آرزوهای دور و دراز و برنامه ریزی های بلند مدت. وابسته س ب پیش بینی های خودش از آینده و رسیدن ب اونچه که میخواد. غافل از اینکه نقش زندگی دقیقا همینجاس ک نذاره هیچ چیز طبق اون روال عادی پیش بره! همیشه مسائلی پیش میاد ک این مسیر صاف رو پیچ در پیچ میکنه!
البته فکر میکنم انتخاب خیلی از این مسیر ها با خود آدمه! شایدم همش!!
بهرحال آدمی زاده که مدام جلوی دو یا چندراهی های مختلف قرار میگیره و باید راهو انتخاب کنه!
زندگی چقدرررررر اسرار آمیزه!
بعضی راه ها هم شاهراه هستن
مثل شغل، ازدواج و.
بشدت تعیین کننده!
از حساب کتاب و برنامه ریزی بیهوده خسته شدم.خیلی وقته
فقط دارم با این هزارتو پیش میرم تا ببینم زندگیم رو به کجا خواهم رسوند؟
+ ی سری پست هام بنظرم خیلی احمقانه س. و بین دوراهی ام ک چون احمقانه هستن پاکشون کنم تا دیدنشون آزارم نده یا چون احمقانه هستن نگه دارم که دیدنشون آزارم بده بلکه دیگه به اون شیوه ها احمق نباشم! اما ب قیمت آزار دیدن!!
درباره این سایت